Kościół budowany w 1. pół. XIV w., przekształcany na przełomie XIV i XV w. Dolna, murowana część wieży dobudowana została prawdopodobnie w 1580 r., górna – drewniana – pochodzi z 1805 r. Kościół odbudowany został w 1925 r.
Kościół gotycki. Orientowany. Murowany z cegły na podmurówce z kamienia polnego. Korpus wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta z przylegającymi: od północy prostokątną, niewielką zakrystią, od południa zaś – kwadratową kaplicą z XVIII w. Od zachodu kwadratowa wieża. Kościół na cokole zwieńczonym dwoma uskokami. Pod okapem korpusu biegnie szeroki tynkowany fryz pasowy. W ścianie południowej na przemian okna i blendy, w ścianie północnej trzy blendy i dwa okna. Ściana wschodnia z trzema blendami, z których środkowa nieco wyższa. Wszystkie okna i blendy są ostrołukowe, w dwu skokowych obramieniach. Schodkowy szczyt wschodni z przełomu XIV i XV w., artykułowany sześcioma skośnie ustawionymi sterczynami, podzielony na trzy strefy fryzami z wysuniętych cegieł. W polach szczytu ostrołukowe blendy, które w strefie dolnej wypełnione są ceglanym maswerkiem. W zwieńczeniu szczytu, między sterczynami, małe trójkątne szczyciki. Szczyt zachodni – wtopiony w wieżę – ze sterczynami po bokach i dwiema ostrołukowymi blendami. Dolna, murowana część wieży trzykondygnacyjna, o stopniowo zmniejszającej się wysokości owych kondygnacji, rozdzielonych wydatnymi uskokami. W ścianie zachodniej, nad zamkniętym półkoliście wejściem, odcinek tynkowanego fryzu. W drugiej i trzeciej kondygnacji wieży małe okna zamknięte półkoliście z uskokiem. Trzecia kondygnacja zwieńczona pasowym fryzem tynkowanym i gzymsem z profilowanej cegły. Czwarta, drewniana kondygnacja wieży z 1805 r., z odeskowanymi ścianami, wyższa od dolnych -jest wydzielona zadaszeniem. Kaplica otynkowana. Dwa okna zamknięte łukiem odcinkowym w obramieniach uszatych; w południowej ścianie kaplicy – płycina. Szczyt kaplicy, nie tynkowany, ujęty spływami, zwieńczony gzymsem o falistej linii. W szczycie otynkowana płycina w obramieniu uszatym. Nad korpusem i kaplicą są dachy dwuspadowe. Północna połać dachu nad korpusem przechodzi częściowo na zakrystię. Wieża kryta dachem namiotowym zwieńczonym latarnią z blaszanym hełmem baniastym, dachy kryte dachówką esówką. Wnętrze nakryte późniejszym pozornym sklepieniem kolebkowym. W zakrystii sklepienie kolebkowe, w kaplicy kolebkowo-krzyżowe. Kaplica otwarta do wnętrza półkolistą arkadą. Ołtarz główny późnobarokowy z rzeźbami świętych Piotra, Pawła, Stanisława (?) i Wojciecha, pochodzi z 1. pół. XVIII w., z barokowym obrazem św. Jakuba Starszego oraz rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XIV w.; w zwieńczeniu barokowy obraz św. Jana Nepomucena. Dwa ołtarze boczne regencyjne, z płaskorzeźbionymi sarkofagowymi mensami, są z ok. 1730 r. Ołtarz w kaplicy, pochodzący z 1. pół. XIX w., posiada tradycje barokowe. Z końca XV w. pochodzi rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z l. poi XVI w. – krucyfiks, z przełomu XVIII i XIX w. barokowo-ludowa rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, z 1. pół. XIX w. procesyjny krucyfiks baroko-woludowy. kropielnica granitowa jest być może średniowieczna, późnobarokowa chrzcielnica pochodzi z 1. pół. XVIII w. Ławy i konfesjonał są z przełomu XVII i XVIII w., chór muzyczny jest rokokowy. Ponadto: dwa feretrony w ramach rokokowych z przełomu XVIII i XIX w. Prospekt organowy-, wykonany przez firmę „Schlag et Sóhne” ze Świdnicy, pochodzi z ok. 1900 r. We wschodniej ścianie kościoła jest szafka ścienna z kutą, żelazną, ażurową kratą z XVI (?) w., a w zakrystii szafa ścienna z drzwiami o gotyckich okuciach i starym zamkiem. W wejściu do zakrystii są drzwi klepkowe zapewne z 1. pół. XIX w. trzy świeczniki ołtarzowe są z 1737 r. (sygn. SA?), z 2. pół. XIX w. oraz z l. ćw. XX w. Puszka z cechą imienną MD pochodzi z XVIII w., monstrancja z ok. połowy XIX w., a kielich mszalny z końca XIX w. Dzwon odlano w 1560 r. Ma on późniejszą inskrypcję dotyczącą budowy wieży z fundacji Krzysztofa Kostki.
