Kościół zbudowany w 1. pół. XIV w., w 1665 r. odnowiony po zniszczeniach, od 1789 r. filialny, od 1835 r. ponownie parafialny. Zapewne w 1665 r. wnętrze przekryte pozornym sklepieniem kolebkowym, w XVI w. odbudowano narożnik północno-zachodniej wieży i wzmocniono przyporą.
Gotycki, orientowany. Murowany z kamienia i cegły. Wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, jednoprzestrzenny, z kwadratową masywną wieżą od zachodu, kamienną w dolnej części, ceglaną w górnej. Od północy przybudówka mieszcząca kwadratową zakrystię i kwadratową kaplicę. Oba pomieszczenia integruje nowszy łącznik. Kościół oskarpowany w narożnikach. Zewnętrzna faktura murów urozmaicona umieszczonymi między kamieniem i cegłą drobnymi bryłami rudy darniowej w dekoracyjnym układzie. Pod okapem korpusu gładki fryz tynkowany. Otwory okienne korpusu obustronnie rozglifione, ostrołukowe. Portal do zakrystii 4-uskokowy, ostrołukowy, z okutymi, żelaznymi drzwiami zapewne z XVII w. Wejście do kaplicy ostrołukowe, od wnętrza kaplicy 4-uskokowe. Szczyt wschodni z ok. 1400 r., schodkowy z pionowymi podziałami akcentowanymi przez ukośnie ustawione sterczyny z murowanymi daszkami. Między nimi parzyste blendy ostrołukowe ustawione w 2 i 4 kondygnacji, zwieńczone trójkątnymi szczytami z kolistymi przezroczami. Szczyt z wiatrowskazem z datą 1811 r. Wieża od strony południowej i północnej 2-kondygnacyjna, od strony zachodniej l-kondygnacyjna. Narożnik północno-zachodni wzmocniony 5-uskokową skarpą. Dekoracja blendowa i okienna nieregularna w wyniku XVI-wiecznej odbudowy. W części północnej korpusu zamurowany gotycki portal ostrołu-kowy, w ścianie południowej zachowany pierwotny układ blend. W dolnej części dwie blendy ostrołukowe ponad sobą, w górnej części małe blendy ostrołukowe, pomiędzy większymi. Dach korpusu 2-spadowy z północną połacią przechodzącą na przybudówkę z kaplicą i zakrystią (dachówka esówka). Dach wieży 4-spadowy (dachówka esówka i mnich-mniszka). Wnętrze korpusu przekryte pozornym sklepieniem kolebkowym na 3 fazowanych podciągach. Zakrystia sklepiona kolebkowo, kaplica zamknięta sklepieniem kolebkowo-krzyżowym, kruchta podwieżowa ze sklepieniem krzyżowo-że-browym. Na zabytkowy wystrój kościoła składają się: średniowieczne kropielnice granitowe (duża i mała), późnogotycki krucyfiks z 2. ćw. XVI w., późno-renesansowy ołtarz główny z początku XVII w., krucyfiksy i rzeźba anioła z końca XVII w. Ponadto: XVIII-wieczny chór muzyczny, dwa konfesjonały i ławy, ołtarze boczne (prawy Matki Boskiej Szkaplerznej i lewy Jana z Łob-dowa) z początku XVIII w. Z 2. pół. XVIII w. pochodzą rzeźby Michała Archanioła i nie zidentyfikowanego świętego. Na 1. pół. XVIII w. datuje się rzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i św. Biskupa. Z końca XVIII w. pochodzi chrzcielnica, rokokowa skrzynia oraz drewniany kartusz. Ambona jest neorenesansowa (2. pół. XIX w.), a neobarokowy prospekt organowy z przełomu XIX i XX w. z naddatkami z 1. pół. XVIII w. (autor: P. Voelkner z Bydgoszczy, budowniczy: A. Terletzki Inh. Ed. Wittek z Elbląga). Wspomnieć też można o XVIII-wiecznych cynowych świecznikach ołtarzowych. Dzwon odlany w 1816 r. przez Jana Meyera w Gdańsku, fundowany przez Józefa Szymańskiego, Augustyna Gregorowicza i Jana Wrzesińskiego.
